Νίκος Θέμελης
Η Αναζήτηση
Η αφήγηση του δάσκαλου, σ. 353-358
Ωστόσο, το μεγάλο χάρισμά της, που ξεπερνούσε κι αυτήν ακόμη τη μαγεία, ήτανε άλλο, δοσμένο από το Θεό, τη φύση, τους μάγους και τ’ αηδόνια όλης της πλάσης. Ό,τι μπορούσαν κι ό,τι είχανε να δώσουν, της το 'χαν αποθέσει εκεί. Εκεί ακτινοβολούσε η ζωή της, η δημιουργία της, η έκφρασή της και η επικοινωνία της, ο κόσμος της χωρίς αρχή και τέλος. Εκεί επάνω τύλιγε και ξετύλιγε τις σκέψεις της, ύφαινε τις επιθυμίες της, τις ελπίδες της, τα παραμύθια της, πότιζε τα βότανα για το χθες και το κουράγιο για την επομένη. Όλα αυτά ήτανε ή γινόντουσαν ένα και βγαίνανε ή φτιαχνόντουσαν απ’ τη φωνή και το τραγούδι της, σαν όπιο που έκανε τον Νικολή-εφέντη να τα χάνει κι εμένα από τη δεύτερη κιόλας φορά δούλο δικό της. Συνέχεια (Πρόταση Μαρίας Παπαδημητρίου)
